Pas reed ik langs een lantarenpaal waar een bordje op hing met daarop “kofferbak verkoop”. Ik schoot in de lach en dacht in mezelf: “maar waarom zou ik mijn kofferbak willen verkopen?”
Ik snap de betekenis écht wel, voor diegenen die daar aan twijfelen 🙂
Ik heb dagen dat ik alles letterlijk neem wat ik hoor, dat ik niet “tussen de regels door” luister en serieus inga op wat er letterlijk gezegd word. 
Daar krijg je rare gesprekken van 🙂
Negen van de tien keer schiet de ander in de lach, kijkt hij of hij water ziet branden of wordt hij geïrriteerd omdat de communicatie ineens niet meer vanzelfsprekend verloopt. Het schept verwarring en tegelijkertijd maakt het mensen bewust van wat ze zeggen. Dat vinden ze niet altijd leuk. Ik wel dus ik vermaak me wel.
“Ja maar zo bedoel ik het niet”, is dan een veelgehoorde reactie, waarop ik dan droogjes antwoord “zeg dan gewoon wat je wel bedoelt, dat is stukken makkelijker”.
Kortom, communiceren is niet zo eenvoudig als iedereen denkt.
Een beetje voor het vaderland weg praten is geen communiceren, net zo als alles wat je hoort een eigen invulling geven geen communicatie is.
Kortom, we hebben elkaar allemaal nodig en er is niet één manier die het beste is. Soepel lopende gesprekken vinden plaats tussen mensen die willen afstemmen op elkaar en zich bewust zijn van de verschillen in waarneming, beleving en ervaring.
Neem een ander eens mee in jouw denkproces, grote kans dat ie vol verbazing de tour volgt 🙂
