Belevingsgerichte zorg in optima forma, zo mooi kan het zijn.
Op een vrijdagmiddag ga ik op pad naar een dame van 91 die niet meer eet en drinkt. In een overleg eerder op de dag is haar casus besproken en de arts was van mening dat mevrouw niet meer wilde eten en drinken. Gelukkig waren de verzorgenden alert en zij belden mij. Zij waren er niet zo van overtuigd dat ze niet meer wilde. Op de woning gekomen hoor ik dat mevrouw een beroerte heeft gehad en niet meer eet en drinkt. Of ik kan kijken wat er aan de hand is en of ik kan adviseren.
Ik ga naast haar zitten en buig me naar haar toe, ze kijkt me vriendelijk en nieuwsgierig aan en er is meteen contact. Ik vraag of ze iets wil drinken en ze knikt. Naast haar staat een glazen beker met thee en ik geef haar de beker om te kijken wat er gebeurt…
View original post 498 woorden meer
